πρωί στη σκάλα ενός ελληνικού νησιού

ένα νυχτερινό ταξίδι μέ το φερυ-μπόουτ (coming soon)

Πρωί στη σκάλα ενός ελληνικού νησιού

Είναι ακόμα πολύ πρωί. Οι πρώτες ηλιαχτίδες πέφτουν στο νησί καί φωτίζουν την καθημερινή ζωή του λιμανιού. Από τον εξώστη του διαμερίσματός μου απολαμβάνω το πρωινό αίθριο αεράκι και αφήνω το βλέμμα μου να πλανηθεί στον ορίζοντα.

Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το παλιό κάστρο. Βασιλεύει πάνω από τη χώρα με τα στενά σοκάκια (μικρά δρομάκια) και τα κάτασπρα μικρά σπιτάκια της. Απο το σημείο που βρίσκονται οι παλιοί ανεμόμυλοι, ένας δρόμος οδηγεί προς το κάτω χωριό. Εδώ τα σπίτια είναι λίγο μεγαλύτερα. Κολλημένα, θαρρείς, το ένα δίπλα στο άλλο κάτα μήκος της ακτής, μέχρι του μεγάλο όρμο του λιμανιού. Εκεί είναι αραγμένο ένα γιγάντιο φέρυ-μπόουτ, που καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο το πλάτος του κόλπου.

χώρα

χώρα και λιμάνι

φέρυ-μπόουτ

για μεγάλες φωτογραφίες,
πατήστε
παρακαλώ!

Πριν απο λίγο προσόρμισε και τώρα  βγάζει έξω τα ανθρώπινα πλήθη, που έφερε από την Αθήνα. Πρώτα-πρώτα έρχονται οι πεζοί - τουρίστες με σανδάλια και τζην, με παραφουσκωμένους σάκους και νησιώτες με τα σφιχτοδεμένα πακέτα τους. Κουρασμένα πρόσωπα σέρνονται προς συγγενείς τους, που τους περιμένουν ή πηγαίνουν σ'ενα από τα καφενεία που βρίσκονται εκεί κοντά. Πίσω τους ακολουθεί η φάλαγγα με τα δίτροχα, που ανοίγουν το δρόμο τους μέσα από την οχλοβοή. Μετά έρχονται τα αυτοκίνητα, που κατα το πλείστον παραφορτωμένα εγκαταλείπουν το πλοίο. Σε αμέτρητα κιβώτια μεταφέρουν φρούτα και λαχανικά, πουλερικά και διάφορα άλλα είδη στο άγονο νησί. Μόλις τα τελευταία αυτοκίνητα βγουν στη στεριά, σπρώχνονται κιόλας οι καινούργιοι επιβάτες προς το πλοίο. Με δυσκολία προσπαθούν να τους κρατήσουν πίσω οι περήφανοι υπάλληλα του λιμανιού.

Ενώ κάποιοι χαίρονται για το ξαναντάμωμα για άλλους φτάνει η ώρα του αποχωρισμού. Πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου σιγοκλαίνε και γνέφουν τα χέρια σε αποχαιρετισμό. Ένας γέρο ψαράς σκουπίζει τα δάκρυα, κρυφά, από τα μάτια του, μόλις η εγγονή του μπαίνει στο πλοίο. Μέχρι τότε μπόρεσε και βάσταξε. Μόλις αυτή φτάσει στο κατάστρωμα, θα καθησυχάσει και θα μπορέσει να της γνέψει χαμογελαστά.

Τώρα κυλάει το νέο φορτίο στη σιδερένια κοιλιά του πλοίου. Μετά τα μεγάλα φορτηγά, που με δυσκολία, κάνοντας όπισθεν, έψαξαν το δρόμο τους στο πλοίο, πάνε τώρα τα μικρότερα αυτοκίνητα από την ράμπα. Οι καινούργιοι επιβάτες ψάχνουν για μια θέση στο κατάστρωμα με καλή θέα.

Σέ λίγο, μόλις το καράβι αφήσει το λιμάνι, θα επανέλθει ησυχία στο νησί - και εγώ θα προσπαθήσω να κρατήσω μέσα μου τις εντυπώσεις αυτές για να μπορώ αργότερα πάλι και ξανά πάλι να τις απολαμβάνω.